AMAR SUNDY

2019

2018

Photos Jean Paul  » Guerrier  » Bellanger

Op het eerste gehoor is Amar Sundy zeer geïnspireerd door oude bluesmannen als Albert Collins. Het doet ook wat denken aan Robert Cray en BB King — hetzelfde smeuïge gitaargeluid, dezelfde lekker vette orgelsound, en zelfs de zang doet er wat aan denken. Denk nu niet dat Sundy een eenvoudige kloon is van Collins — hij houdt zich hier zelfs vrij moeiteloos staande, omdat hij werkelijk fenomenaal gitaar speelt. Dat hield mij in eerste instantie zelfs wat op afstand, want gitaristen die zo nodig hun virtuositeit moeten tonen vind ik lang niet altijd even interessant. En gitaristen die al te zeer op voorgangers leunen ook niet. Sundy maakt echter veel goed als hij een lichte arabische wind laat waaien. Dat doet hij helaas maar in vier van de elf nummers, die duidelijk op de berberse cultuur zijn geïnspireerd en die in het toearegs gezongen worden. Ook hier zit overigens een stevige Collinsachtige bodem, maar er klinkt nu toch een duidelijk eigen geluid. Dankzij die vier nummers heb ik de cd wat vaker gedraaid, en ook de Engelse nummers blijken dan toch te groeien. En dat virtuoze gitaarspel is tenslotte niet alleen voor gitaristen interessant — hij speelt zo moeiteloos en soepel, dat je er ook als gitaarleek van kunt genieten. Op het tweede gehoor dus een meer dan prima plaat.

PEER FESTIVAL 14 Juillet 2007